چرا قراردادها مهم هستند؟
قرارداد توافقی بین دو یا چند طرف است. این قرارداد شرایط و ضوابط پیشنهاد را مشخص می کند و در صورت پذیرش نشان می دهد که پیشنهاد (شامل شرایط و ضوابط آن) به یک قرارداد تبدیل شده است. قراردادها از طرق مختلف می توانند بین طرفین مختلف وجود داشته باشد. به عنوان مثال ، یک مکالمه کلامی یا تبادل ایمیل می تواند برای انعقاد قرارداد کافی باشد.
قراردادهای کتبی و توافق شده زمانی ضروری است که سازمان با تأمین کنندگان کار می کند. در این قراردادها موارد زیر ذکر شده است:
آنچه عرضه کننده تحویل خواهد داد آنچه او از سازمان شما انتظار دارد. اگر مشکلی پیش بیاید چه اتفاقی می افتد. آنچه هر طرف می خواهد پرداخت کند و تحت چه شرایطی.
این قراردادها همچنین شرایط خاصی مانند موارد زیر را مشخص می کند:
جزئیات در مورد زمان و چگونگی فسخ قرارداد شما یا تامین کننده. محدودیتهایی که در صورت عدم تأیید قرارداد با هر یک از طرفین روبرو خواهد شد. اطلاعات مربوط به خدمات پس از فروش مانند تعمیر و نگهداری ، تعویض یا پشتیبانی فنی.
همچنین می توانید جزئیات استانداردهای مهم سازمان خود را در قرارداد وارد کنید. به عنوان مثال ، می توانید یک بند اضافه کنید که تأمین کننده را ملزم به دنبال کردن دستورالعمل های خاص زیست محیطی کند. هنگامی که در مورد این جزئیات کتبی به توافق رسیدید ، از سردرگمی جلوگیری می کنید ، در وقت صرفه جویی می کنید و استانداردهای روشنی را برای تأمین کننده تعیین می کنید. این رابطه شما را در طولانی مدت با تأمین کننده تقویت می کند.
عناصر قرارداد
قراردادها فقط در صورت داشتن عناصر خاص از نظر قانونی لازم الاجرا هستند. این موارد بسته به حوزه قضایی که در آن قرار دارید متفاوت است.
هشدار:
اگر نماینده سازمان خود در مذاکرات قرارداد هستید ، مطمئن شوید که اجازه چنین کاری را دارید و همچنین مطمئن شوید که ارزش قرارداد در حیطه اختیارات شما برای عقد قرارداد است.
برخی از مواردی که می تواند (و در بعضی موارد باید) در قرارداد گنجانده شود عبارتند از:
1. پیشنهاد ویژه
آنچه تأمین کننده توافق کرده است را ارائه دهد بیان کنید. این پیشنهاد از نظر قانونی الزام آور نیست.
۲. ملاحظات
اشاره به مبادله چیزی با ارزش بین دو طرف دارد که باید در قرارداد شرح داده شود. به عنوان مثال ، سازمان شما موافقت می کند که برای چهار تن چوب قیمت مشخصی به شرکت پرداخت کند.
3. هدف از عواقب حقوقی
(گاهی اوقات به عنوان قصد ایجاد یک رابطه حقوقی نامیده می شود) به این معنی است که هر دو طرف تشخیص می دهند که توافق نامه از نظر قانونی لازم الاجرا است. بیشتر اوقات در فضاهای تجاری ، این موضوع در قرارداد فرض می شود و به طور خاص ذکر نشده است. اگر قصد این است که قرارداد از نظر شرعی لازم الاجرا نیست ، این امر باید صریحاً در قرارداد قید شود.
4. قانونی بودن هدف
این اشاره به این واقعیت دارد که قراردادها از نظر قانونی فقط زمانی الزام آور هستند که تعهدات هر دو طرف قانونی باشد. دادگاه قراردادی را که شامل فعالیت غیرقانونی در حوزه قضایی مربوط باشد را اجرا نمی کند.
تقاضای تخلیه